"Takaja żyzń" cz. XXI

Dla laid_back (opieprzajacej mnie pod opowiadaniami jako l_b), mojemu źródłu inspiracji i pomysłów, niejednokrotnie sprowadzającej mnie kopem na ziemię :-)

Teraz już będzie spokojnie.
Żadnych napalonych sprzedawczyków i frywolnych ciuchów z seksualnym wydźwiękiem.
Fryzjer i strzyżenie. Sam też chciałem się przystrzyc, więc dwie pieczenie machnę.
Jeden warunek, fryzjerka, nie fryzjer.
Zaprowadziłem młodą do niewielkiego salonu i zorientowałem się w obsłudze.
Jedyna kobieta była właśnie zajęta.

- Zaczekasz, aż ta pani będzie wolna. - Wskazałem na ładną dziewczynę z krótkimi, jasnymi włosami. - I bez dziwactw proszę.
Sam usadowiłem się na wygodnym fotelu, pozwalając fryzjerowi zająć się sobą.

Młoda znów była spokojna, co dało mi nadzieję, że reszta wizyty w galerii przebiegnie już bez zakłóceń.

- Zapraszam panią. - Śliczna fryzjerka uśmiechnęła się promiennie do Kasi. - Co będziemy robiły?
- Nie wiem właściwie. - Mina młodej wskazywała totalne niezdecydowanie. - Co pani proponuje?
- Po pierwsze przejdźmy na ty. - Założyła jej na szyję papierowy podkład i mrugnęła w lustro porozumiewawczo.
Zapatrzyła się w odbicie Kasi, po chwili przeczesywała palcami włosy i dumała.
- Myślę, że wycieniowanie i maska odżywiająca to wszystko, czego potrzeba tak zdrowym włosom. - Uśmiechnęła się do odbicia młodej. - Najpierw myjka.

Kręciłem się nerwowo na swoim miejscu, irytując tym mężczyznę z nożyczkami przy moich włosach.
Chciałem widzieć wszystko i przeskakiwałem wzrokiem z lustra do lustra, by widzieć odbicie młodej. Nie musiałem się już martwić o to, że będzie podrywana. Musiałem widzieć jej reakcje, czy te proste zabiegi sprawią jej przyjemność.
Zależało mi na tym.

- Czy byłby pan łaskaw unieruchomić się odrobinę? - dłonie fryzjera uwięziły mi głowę, kierując twarz na wprost lustra. - Jak tak dalej pójdzie, to obetnę ucho, nie tylko włosy.

Podziałało tym bardziej, że dla podkreślenia ciachnął teatralnie powietrze w pobliżu mojego ucha. Wyobraźnia zadziałała. Nie miałem ochoty tłumaczyć mu źródła podekscytowania. Przecież teraz będzie już dobrze...

Operacja na moich włosach szybko dobiegła końca, u Kasi trwała nadal.

Rozsiadłem się więc z gazetą i starałem skupić umysł na treści czasopisma. Bezskutecznie, wciąż podpatrywałem fryzjerskie starania. Jedna dłoń wyposażona w nożyczki, druga w grzebień śmigały, cięły i przerzucały długie pasma na boki. Musiałem przyznać, że dziewczyna znała się na swoim fachu i robiła to z ogromną wprawą.
Gdy nałożyła młodej oleiste specjały na włosy, wyciskając je z przeźroczystych tubek i wmasowywała w skórę głowy opuszkami palców, jakaś lampka zapaliła mi się pod czaszką.
Co to było? Nie wiedziałem, ale tylko do pewnego momentu.

- Masz bardzo delikatną skórę – zagadnęła fryzjerka, zaglądając młodej w odbite w tafli szkła oczy. - Czy to jakieś specjalne zabiegi, czy po prostu matka natura ci nie poskąpiła?

- Naprawdę tak uważasz? - Kasia momentalnie zarumieniła się. - To tak samo z siebie.
Uśmiechnęła się i zapatrzyła w oczy fryzjerki, ta natomiast masowała jej głowę coraz delikatniej i wolniej, kółka które kreśliła palcami były jak dla mnie permanentnie erotyczne. Kasia przymknęła oczy i odchyliła głowę, oddając się przyjemności płynącej z masażu.
- Może umówimy się? Na blacie jest moja wizytówka – fryzjerka wskazała głową. - Weź ją proszę, lub przyjdź następnym razem bez taty, to wyskoczymy razem na kawę. Może na kolację?
Zwinęła wszystkie włosy jednym, zwinnym ruchem w kok na czubku głowy i założyła młodej czepek.
Ja zamarłem pełen zgrozy i czegoś potwornego, gotującego mi w przyspieszonym tempie mózg.
Że niby jestem jej ojcem?!
I wepchnąłem ją w ręce tej... lesbijki!

Nie mam nic do płciowej odmienności, ale nie w przypadku, gdy ta miesza w mojej płciowej interakcji z młodą.

Starałem się opanować, ale nie potrafiłem. Zaciskałem dłonie na poręczy fotela i patrzyłem na fryzjerkę siedzącą naprzeciw młodej i myziającą jej kolano palcem zakończonym czerwonym paznokciem i tiutiającą coś do niej po cichu.

A co na to młoda?
Nic!
Siedziała, bawiąc się w najlepsze, nie zwracając na mnie najmniejszej uwagi.

Nie wytrzymałem dłużej. Wstałem wolno i podszedłem do zajętych swoim towarzystwem pań, piorunując je wzrokiem. Dziewczyna z niechętną miną odchyliła się na oparcie i patrzyła na mnie z wyrazem twarzy, jawnie wyrażającym niechęć do mojej osoby. Zarumieniona młoda, również podniosła na mnie swoje sarnie oczęta z wielkim znakiem zapytania w nich.

- Czy długo jeszcze zejdzie? - Wysyczałem przez zaciśnięte zęby.
- Pan się może przejdzie i zje coś, bo pora obiadowa? - Dziewczyna patrzyła mi w oczy bezczelnie. - Córka posiedzi tutaj jeszcze z pół godziny.

I wtedy tama pękła.

- To nie jest moja córka. - Ramiona mi się spięły, oczami zabijałem dziewczynę, sycząc głośniej. - Zabierz te czerwone paznokietki od jej kolana, bo to kolano należy do mnie, więc poszukaj sobie innej zdobyczy.
- Adamie... - sapnęła młoda.
- A ty – przerwałem jej. - Zbieraj ten flirciarski tyłek z fotela i wynosimy się stąd w tej chwili.
- Trzeba jej zmyć to z głowy – szydzący głos fryzjerki i jej kpiący wzrok pogorszył jeszcze sprawę.
- No to zmyję to własnoręcznie! - Złapałem młodą za ramię, kierując ją ku myjce i siłą sadowiąc na fotelu.

Widziałem, że zaciskając palce sprawiam jej ból, ale nie potrafiłem ich po prostu poluzować.

Zdjąłem jej czepek i rzuciłem wściekle na podłogę.
- Jak to się obsługuje? - Bezradność w obliczu elektrycznej myjki wkurwiła mnie jeszcze bardziej.
- Tutaj pan naciska, a plusem i minusem reguluje ciepłotę wody. - Czerwony paznokieć objaśniał. - Słuchawkę trzeba wyciągnąć i polewać od czoła, wzdłuż włosów. - Czerwone paznokcie zagłębiły się w natłuszczone pasma.
- Ręce precz! - Odtrąciłem jej nachalne łapsko. - Dam sobie radę!

Wszyscy w salonie obserwowali scenkę. Ucichły suszarki i rozmowy, nożyczki i grzebienie zamarły.

Słychać było wyłącznie szum wody, którą spłukiwałem włosy młodej.

- Szampon! - Wyciągnąłem żądającą dłoń nie bacząc, że zachlapuję przy okazji podłogę.

Jak chirurgowi skalpel, tak mi podano specyfik do mycia włosów.

Piana na dłoniach, a przede wszystkim palce we włosach młodej i jej błogi wyraz twarzy, zamknięte oczy, uspokajały mnie. Odzyskiwałem ją w posiadanie, dziwiąc się równocześnie burzy, którą we mnie dziś wywołała.

Pieniłem długo i dokładnie, odnajdując dziwną przyjemność w tak prostej czynności.

Nie ważne co się robi, ważne z kim – pomyślałem, zaskakując samego siebie tym odkryciem.

Młoda uniosła powieki i z sennym uśmiechem wpatrywała mi się w oczy, nie mówiąc nic.
Spłukiwałem włosy, wracając co chwila w więzienie jej oczu.
Wyswobodziła rękę spod okrywającej ją wciąż peleryny i przyciągnęła mnie, łapiąc za materiał koszuli.
- Świrus z ciebie Adamie, wiesz? Pocałuj mnie.

I pocałowałem, zawisając w śmiesznym pochyle i opierając się na umywalce. Woda nie leciała już do umywalki, tylko na podłogę obok. Ktoś zaklął i podbiegł, pewnie by ratować sytuację. Usłyszałem jeszcze czyjś przeciągły gwizd i zatonąłem w pierwszym, prawdziwym pocałunku w moim życiu.