"I stałam się" cz. VIII

Jednak nie ostatni odcinek.

 - Jak to dzisiaj?! – Oczy prawie wyskoczyły mi z orbit, a serce zatrzymało się na chwilę. – Dopiero teraz mi o tym mówisz? Odkąd wiesz?!

- Od kilku dni, ale nie chciałam ci mówić, bo byś źle sypiała – wyjaśniła.

- Super! – Miałam ochotę ją udusić. – Tak dla odmiany dostanę po prostu sraczki i z rozdziewiczania będzie gówno!

Byłam wściekła, byłam przerażona i byłam gotowa uciekać. Tylko gdzie? Z powrotem na wieś?

Do z góry wiadomej przyszłości i życia, które wiedziałam, jak się dalej potoczy.

Na sztywnych nogach wyszłam z apartamentu Alabamy i poszłam do swojej wygodnej celi.

Opadłam na kolana obok łóżka.

- Boże, zbłądziłam. – Zamknęłam oczy, opierając łokcie złożonych do modlitwy dłoni na brzegu materaca. – Pomóż proszę, bo nie wiem co zrobić. Wiem tylko, że kocham, ale czy ta miłość jest zła? Czy jakakolwiek miłość może być zła? Zrobię to raz i koniec. Pieniądze pomogą mi zostać w mieście i pomóc rodzicom. Tylko pomóż mi błagam!

Nie wiedziałam, o co proszę…

Alabama dała mi kilka godzin samotności. Leżałam na łóżku w pozycji embrionalnej i czekałam.

Czy na coś takiego można się przygotować?

Ok, to będzie szybka sprawa.

Seks, kasa i papa takie życie.

Późnym popołudniem zapukała cicho do drzwi i nie czekając na zaproszenie, weszła do środka.

- Trzymasz się? – Widziałam po jej oczach, że się o mnie martwi.

I co z tego? Przecież mnie nie powstrzymuje, nie opłaca jej się.

Ok, ja się zakochałam, ona poczyniła inwestycje w moją osobę i musi ją z nawiązka odzyskać.

- Jest dobrze. – Skłamałam. – Kto to jest i o której mam być gotowa?

- To nasz stały klient – odparła, bacznie rejestrując moje reakcje. – Niespecjalnie zboczony i mało wymagający. Wpadłaś mu w oko od pierwszego dnia i przebijał wszystkie oferty. Masz wielbiciela. – Dodała ze smutnym uśmiechem.

- Mam się jakoś przygotować? – Wolałam pytać rzeczowo i na temat.

Nie chciałam rozmowy o moich uczuciach i strachu. Chciałam mieć to już za sobą.

- Przygotuję dla ciebie pokój zielony – powiedziała poważnie. – Tam zaczekasz, ja będę w pobliżu.

Zdaj się na własną intuicję i nie bój się.

Mój mózg zarejestrował: „bój się”…

Wieczorem umyta i przebrana jedynie w biały szlafroczek i wianek na głowie, poszłam do wskazanego pokoju i posłusznie czekałam. Minuty ciągnęły się niemiłosiernie, a ja nasłuchiwałam każdego dźwięku pod drzwiami. Myśli bombardowały moją czaszkę, podsuwając najgorsze scenariusze.

Jak się okazało, umysł mój był zbyt ograniczony, by wymyślić ten najgorszy.

- Bella! – Do pokoju wpadła Ksawier. – Zmiana planów.

- Co? – Zdziwiło mnie to, ale bardziej zszokowało, że ona zgodziła się być posłańcem. 

Nienawidziła mnie przecież!

- No to. – Zniecierpliwiła się moim pytaniem. – Klient zażyczył sobie innej oprawy i tyle. Boże, jaka ty ciemna jeszcze jesteś…

- To co mam zrobić? – Nie chciało mi się z nią, w moim obecnym stanie psychicznym sprzeczać.

- Chodź ze mną. – Zniknęła za drzwiami, a ja potruchtałam za nią zdezorientowana.

- Kazała ci czekać na klienta w swojej bibliotece. – Rzuciła przez ramię. – On w takich okolicznościach chce. A wiesz… - Popatrzyła na mnie z wyższością osoby doświadczonej. – Klient rządzi. Przynajmniej w tym biznesie.

Szłam pogubiona w abstrakcyjności tej całej sytuacji i czułam gorycz w sercu i w gardle, że Alabama zgodziła się splugawić nasze święte miejsce. Miejsce, w którym przesiadywałam godzinami w bezruchu z książką rozłożoną na kolanach. Miejscu ciszy i obrazów wyświetlanych przez wyobraźnię. Miejscu czarodziejskiego świata wyobraźni.

Ale dobrze, ona ustala zasady. 

Zrobię, jak karze i koniec.

Nie zostanę w tym miejscu. 

Pocierpię przez jakiś czas, jak bohaterki moich ulubionych książek i ułożę swoją przyszłość od nowa. Może nawet zakocham się kiedyś ponownie.

- Idź i czekaj. – Ponagliła mnie nerwowo Ksawier, wpychając do apartamentu Alabamy i zamykając za mną drzwi.

Nie zapalając światła, skierowałam się do biblioteki. Minęłam sprytnie ukryty korytarz prowadzący do oddzielnego pomieszczenia i weszłam do pokoju, wypełnionego zapachem papieru, druku i czegoś jeszcze. Czegoś obcego…

Drzwi zatrzasnęły się za mną, a ja podskoczyłam, odwracając się ku nim.

Opierając się o nie stał oblech, którego zobaczyłam pierwszego wieczoru, gdy Alabama pokazała mnie kupującym moją cnotę klientom. Jego twarz wyrażała podniecenie, żądzę i szaleństwo. 

Stał, patrzył roziskrzonymi oczami ciężko oddychając.

- Nareszcie – wyszeptał. – Nie mogłem się już doczekać rozerwania twojej dziewiczej, kurewskiej cipki.

Ręką pomasował się przez spodnie.

- Rozbieraj się dziwko – wysyczał. – Zapłaciłem za to.

Stałam sparaliżowana i jedyną myślą, która przeleciała mi przez głowę była ta, że sama sobie na to zapracowałam. Stałam tutaj wyłącznie w majtkach i w lekkim szlafroku, a napalony facet ze wzwodem myślał tylko o tym, że zapłacił za mnie i ma prawo. Mogłam się bronić i próbować uciekać, ale czułam, że to nie ma sensu. Zgodziłam się na bycie mięsem i nim się stałam.

Posłusznie zrzuciłam z siebie szlafrok i stałam, czekając.

- Połóż się na podłodze. – Oczy wwiercał we mnie. – Zdejmij majtki i rozłóż nogi.

Zrobiłam, jak kazał. Położyłam się i czekałam z zamkniętymi oczami.

Zaniepokoił mnie dźwięk piknięcia, włączył coś. Stanął nade mną okrakiem ze wzwiedzionym penisem i kamerą w ręku. Pocierał się powolnymi ruchami, nagrywając to swój twardy przyrząd, to moją przerażoną twarz, by po chwili odsunąć się na kilka kroków.

- Rozszerz bardziej nogi. – Nakazał. – Chcę sfilmować twoją cipkę przed i po.

Słowo „po” i widok penisa, którym to „po” miał zrobić, wzmagały strach z minuty na minutę.

- Co? – Słyszałam radość w jego głosie. – Boisz się tego – potrząsnął penisem – w twojej ciasnej dziurce? Będzie bolało, to ci gwarantuję.

Przecież miał być normalny, nie zboczeniec i sadysta!

- Lubię pieprzyć wystraszone dziewczynki. – Kontynuował. – Powiedz, że się boisz!

- Boję się – powtórzyłam.

- Czego się boisz? – Drążył.

- Bólu – odpowiedziałam.

Zbliżył oko kamery do mojej cipki, a po chwili zawisł z nią nad moją twarzą, a penisem napierał między nogami. Zdawałam sobie sprawę z faktu, że chce uchwycić grymas bólu na mojej twarzy. Zacisnęłam powieki i czekałam.

Pierwszy usłyszałam odgłos odkładanej na podłogę obok kamery, a po chwili dostałam w twarz. Przerażona patrzyłam na zmieniającą się maskę, która oblekała twarz mężczyzny.

- Patrz na mnie zdziro! – Znów mnie uderzył, tym razem pięścią. – Masz patrzeć w kamerę, jak cię będę rżnął!

Próbowałam się spod niego wyrwać, odepchnąć go rękoma, ale wtedy padł kolejny i jeszcze jeden cios. Poczułam smak krwi w ustach i ból policzka.

- Nie wyrywaj mi się kurwo! – Znów uderzenie. – Zapłaciłem za ciebie, więc leż i daj mi się zerżnąć!

Strach, ból unieruchomiły mnie. Z oczu płynęły łzy, w gardle piekło upokorzenie.

- Dobra suczka. – Znów sięgnął po kamerę. – Patrz w obiektyw!

Naparł mocno na suchą i zaciśniętą cipkę. Wdzierał się w nią po centymetrze, a ja walczyłam z odruchem zamknięcia oczu. Jęki spowodowane bólem podniecały go jeszcze bardziej. Poczułam, gdy przedarł się przez zaporę błony i z impetem wtargnął, opadając na mnie z gardłowym stęknięciem.

Odchyliłam głowę na bok, starając się choć twarzą odsunąć od jego głowy. Złapał mnie za włosy i sprawiając i w ten sposób ból, poruszał się we mnie gwałtownie stękając, a ja wiedziałam, ze te odgłosy zostaną ze mną na zawsze.

Próbowałam znaleźć w swojej głowie jakieś bezpieczne miejsce, do którego mogłabym uciec i schować się w nim, by nie rejestrować wszystkiego tak dokładnie. Musiałam oddzielić się od smrodu jego potu i od tych dźwięków.

Znalazłam kryjówkę we wspomnieniu oczu Alabamy i w jej ustach, gdy mnie całowała.

Jeszcze kilka gwałtownych ruchów i mężczyzna z krzykiem znieruchomiał, tylko biodra mu drżały.

Dłuższą chwilę nie ruszał się. Gdy uspokoił trochę oddech, podniósł się na ramionach i sięgnął po porzuconą kamerę. Znów zbliżenie na moją twarz i łapiąc za brodę obrócił tak, by zrobić ujęcie załzawionych oczu. Dźwignął się i znów przejechał okiem kamery po moim ciele, zamarł na dłuższą chwilę między moimi nogami, a następnie na umazanym krwią i flaczejącym już penisie.

- Warta byłaś swojej ceny. – Zaśmiał się. – Będę stałym klientem, obiecuję.

Nie ruszałam się, nie potrafiłam.

On się ubrał i wyszedł.

Leżałam w bezruchu i umierałam od środka.